Twee violen en een traktatie en een taart

Je zou zeggen dat je er met een beetje spetterend kinderfeestje wel bent, wat verjaardagen betreft. Maar nee. Een jarige heeft ook nog (zelfgemaakte) kado's nodig, feestkleding, een traktatie en een grote mensenfeest. Zie hier. Dat alles. Van ons driedaagse-degrotefreuleisvijf-festival. Eigenlijk is het krankzinnig. Dat hele twee violen en een traktatie en een taart gebeuren... 

Maar kijk nou. Voor dat blije hoofd doe je dat dan allemaal... 

Dus daar gingen we. Aan al onze zelfopgelegde tradities voldoen. 1. het verjaardagsshirt. Check. Zie hierboven. De uitvinding van de eeuw: de Timmerman vormpjes laten snijden. Kan ie knettergoed. Scheelde zo weer een uur nachtrust. 2. Nieuw stekertje in de verjaardagsring. Check. Hierboven zet ze hem erin. Heerlijk als ze zich er zo op verheugen.

3. Verjaardagskleren/ kleine kadootjes/ ontbijt met croissantjes/ verjaardagshaar check. Pff, maar gelukt. 

4. Hét ding. Ons zelfgemaakte kado. Ik had een best wel goed idee. En de Timmerman is echt best wel goed in het uitvoeren van moeilijke projecten. Dus zo konden we ineens weer een levensgroot object aan onze woonkamer toevoegen: de kromme plank. Of te wel, een soort Wobbel . Een fantastisch concept en een instant hit bij de kinderen. Dus heb je geen geniale Timmerman in huis lopen die heel veel flinterdunne latjes op elkaar lijmt en dan om een mal spant, bestel er dan een. 

Hier hebben ze de hele dag ruzie om wie er aan de beurt is, er worden elk uur talloze tenen en vingers geplet in de strijd, maar vooral er wordt heel veel gestunt! Van wiebelend 'planken' (dit wordt de nieuwste sportschooltrend, mark my words) tot liggend schommelen tot extreem 'surfen'. Het is fantastisch. Ik wil er ook een.

5.Taart eten met met opa's en oma's en ooms en tantes en andere lieve mensen. Ook check. Dat was heel feestelijk en geinig, want we mochten ook met het nieuwe speelgoed spelen. En ik liet de Timmerman de taarten bakken. Zo sprokkelde ik zowaar weer wat uurtjes slaap.

6. En dan moest er ook nog getrakteerd worden. Dat was leuk, want daarvoor maakten we iets uber nostalgisch. Vlinderwafeltjes! Een traktatie zoals mijn moeder hem vroeger voor mij maakte. Al jaren liep ik met het plan in mijn hoofd om die herinnering van vroeger nu nieuwe leven in te gaan blazen. Dat zou moeten kunnen, want al sinds ik op kamers ben gegaan, verhuist het gietijzeren vormpje en het handvat met me mee. Waar een ander het al twintig keer weggegooid zou hebben wegens ondefinieerbare troep, wachtte ik op het juiste moment om het te gebruiken. Na achttien jaar dus, toen ging ik maar eens googelen op recepten. En jawel! Ik vond iets dat op een recept leek op een nogal extreem enge en gladde site. Waar kookfilmpjes op staan waarin ze vertellen dat hun hippe geschenk verkrijgbaar is in een 'luxe casette'. Nou dan weet je het wel. Daar krijg je meteen zin van om wafels te bakken. Het ding dat ik heb is bepaald niet hip, maar wel degelijk super truttig. Zoals het hoort als het om keukengerei gaat.   

Zo kwam het dat we op Ianthe's oudejaarsavond een soort variant van oliebollen stonden te bakken. Vlinderwafeltjes dames en heren, knoop die in je oren. Ze gaan groot worden, wat ik je brom. Lijken heel veel werk, smaken heerlijk, kinderen vinden ze prachtig en het is dus eigenlijk helemaal niet veel gedoe om er zo dertig uit de pan te toveren. Willen we allemaal, indruk maken met weinig moeite. Bij deze. Mijn tip.  

Dat was het dan. Ik was van plan me eigenlijk niet meer te verroeren tot, zeg, eerste kerstdag. Maar ja. De leven. Daar staat morgenavond afzwemmen op het programma en vrijdag sint Maarten en zaterdag een etentje en zondag de intocht van Sinterklaas, en volgende week... Nou ja. Zonder hier u mijn complete agenda door de strot te duwen, begrijpt u het wel. De leven is druk. En meestal nogal feestelijk. Vooral dat laatste, onthou dat.