'Okko twee jaar'

Weken was ik er sentimenteel van. Mijn kleine mannetje zou zo maar ineens twee jaar worden. Hoe kon dat nou? Gister was ie een baby, vandaag is het een schreeuwend, nee gillend draakje van een jongetje. Wel een die om op te vreten is hoor, maar toch. Een echte draak. Ik maakte een uitnodiging van foto's van zijn afgelopen jaar. Het was niet te doen. Er waren te veel hoogtepunten. In een jaar leren lopen, praten, spelen, grappen maken, op avontuur gaan en met alles mee leren doen, het is bijna niet te bevatten. Maar het is echt zo, vorig jaar was Otto nog een hulpeloos wezentje. Nu kan hij paardrijden en zwemmen. Nou ja, een piepklein beetje dan. 

Maar goed, zat ik daar een beetje te sippen, terwijl het FEEST! was. FEEST, met SLINGERS en BOHLON en TAART en KADO'S! Je moet Otto een beetje kennen, wil je weten dat hij dus echt zo praat. In hoofdletters en uitroeptekens. Dat is oorverdovend. En heel enthousiast. Man, wat vond hij het geweldig om jarig te zijn. Om  IKKE TWEE JAAR te worden. Dus een feest maakten we er maar van. Hij kreeg een verjaardagsshirt met ballonnen, omdat dat nou eenmaal zijn lievelingsobjecten van de hele wereld zijn, ik naaide een kroon die hij argwanend heel even heeft op gezet, om hem meteen weer te vervangen door de (prachtige) feestmuts van de crèche en hij kreeg een heel scala aan kado's. Zo was daar een van de obscure hoogtepunten van het feest: een dino ei waar een soort rubberen vis uitkwam, nadat je het ding een dag in het water had gelegd. Daar had hij het al weken over, sinds Ianthe een pinguïn had uitgebroed. En er was een paddenstoel met kabouters, waar ik zelf een beetje verliefd op ben. Maar om te beginnen was er ons zelfgemaakte kado. Een traditie waar we nooit meer onderuit gaan komen vrees ik... Daarom is onze huiskamer nu een heuse glijbaan rijker! 

Nou hoor ik u denken; 'Een glijbaan?! Sjonge jonge. En het staat daar al zo vol gepropt met speelgoed. Een binnenglijbaan... Wie wil dat nou? Dat mens is echt niet goed, nu weet ik het zeker. Nou wie wil die glijbaan? ... IK! Hij is fantastisch, ik kan er ook af, iedereen klimt er de hele dag op en als ik hem zat ben kan ik OPKLAPPEN. (Dit was niet Otto's enthousiasme, maar het mijne...) De glijbaan is namelijk op een Ikea Bekvam kruk gemaakt door mijn Timmerman! We zagen het idee bij een klasgenootje van de dames, en de timmerman zou de timmerman niet zijn als hij natuurlijk zijn eigen draai aan het geheel zou geven. Maar het is dus zo dat ik met een simpele draai aan een knop de glijbaan los kan halen, dubbel kan vouwen en onder de bank kan schuiven. Dat kan. Maar dat doe ik dus nooit, want er wordt hier de hele dag gegleden... 

Nou goed, er kwam bezoek, dat at taart, met uitgeblazen kaarsjes, en bracht nog wat prachtige kadootjes mee (een houten vossenhol van houtwerkplaats Orion, zooooo mooi!). Toen moesten we maar eens in de zon gaan zitten in het hofje om de hoek. Dat leek even heel relaxed. Maar toen kwam het amusementsprogramma van de grote freule op gang. Ze deed talloze voorstellingen op de zandbakdeksel, dirigeerde een gelegenheidskoor bestaande uit tante, peettante en moeder om zich vervolgens moeiteloos weer als doorgewinterde regisseur op haar zus te storten. Het was hilarisch. U had er bij moeten zijn. 

En net als je denkt, nu hebben we alle verjaardagsonderdelen wel gehad, moet er ook nog getrakteerd worden. Dat mag soms ook wel eens een bekertje popcorn zijn. Met een satéprikker waarmee je iedereen naar hartenlust de ogen uit kunt prikken. Je bent een jongetje van twee, of je ben het niet.