Geen beter geloof dan in Sinterklaas

Ik zou een hele verhandeling kunnen houden waarom ik niet in goden en religies geloof, maar wel in Sinterklaas. Ik zou daarbij heel veel argumenten kunnen gebruiken met dingen als: geven en delen, aandacht voor elkaar hebben, de magie van wonderen, de liefde voor taal aanwakkeren door te dichten en de heerlijkheid om vilein commentaar vrolijk te brengen. Maar dat doe ik niet. 

Het is nog veel simpeler. Het geluk van deze weken met de Goedheiligman in ons midden is het hoogst haalbare voor mij als moeder. Dat. Die gezichten. De opwinding. Het heilige Sinterklaasjournaal. De intocht. Het schoen zetten, met z'n allen zingen voor de kachel met de accordeon. En de opgewonden kreten als er de volgende ochtend iets uit te pakken is. En vooral hoe serieus ze de vermanende gedichten nemen die er bij hun kadootjes zitten. Het voorlezen van onze vele Sint boeken. Het knutselen van pieten, boten en mijters. Het verkleed als Piet naar school gaan. Het is alles. Kijk maar naar die gezichten. Extase, spanning, geluk, puur geluk. Dat kunnen we allemaal wel een beetje gebruiken.