Pagina's

zaterdag 19 september 2015

Als een God in Frankrijk- Zomerse OTN-avonturen deel #5

Dat schiet dus niet op hè, zo'n zomervakantie uitrekken tot een eindeloze reeks blogs. Dan ben ik straks in de herfstvakantie nog bezig. Zodat iedereen écht denkt dat ik alleen nog maar op vakantie ga. Dat is niet zo mensen, heus niet. Maar op vakantie schiet ik nu eenmaal wel de meest fotogenieke plaatjes. Dat volgeregende dakterras van mij spreekt net iets minder tot de verbeelding dan, nou ehm laat ik eens wat noemen dit:

Of dit bijvoorbeeld:

 En als ik dan toch bezig ben, dit ook:

Mijn hémel, wat waren wij ineens op een magisch Frans plekje beland. Zo sta je met je laarzen in de zompige Hollandse klei, zo dartel je over gele grasvelden naar een bibliotheekhuisje. Of verkleedtent. En zoals dat altijd bij ons gaat, was het een wonderlijk toeval dat we hier terecht kwamen. Kijk, andere mensen plannen hun vakanties. Tenminste, dat denk ik. Gezellig in de winter, haardvuur aan, wijn erbij, met de atlas op schoot een bestemming prikken, of op internet (wie heeft er nou nog serieus een atlas, ouwe taart dat je er bent) wat prachtplekken bij elkaar googelen en dat dan boeken. Wij niet. Dat is geen keuze, of overtuiging, dat lukt ons gewoon niet. Iets planmatig aanpakken. Nee, het ging zo: 

'Zeg, ik heb een paar weken vrij genomen, waar gaan we eigenlijk naartoe?' 'Geen idee? Wanneer heb je vrij?' 'Over twee weken.' 'Oh ja. Zullen we kamperen? Met die bejaarde vouwwagen van mijn ouders?' 'Prima. Frankrijk? Bij die boerencamping waar je altijd je lyrische jeugdverhalen over vertelt?' 'Ja! Ja! Ja! Goed idee. Haal jij de dag voor vertrek dat vouwding op, ga ik nog even een week alleen met de kinderen op pad en pak ik gewoon even voor vier weken wat tassen in.'

Nou, geregeld. Verhuizen is er niks bij, maar er was een plan en een bestemming. Meer heb je niet nodig toch? Toch wel. Namelijk de camping. Die was er niet meer. Hoorden we de dag voor vertrek. De boer en de boerin waren te bejaard geworden (niet zo gek, in mijn herinnering waren ze al bejaard toen ik daar als driejarige rond dartelde.) en hadden de camping gesloten. *aanzwellende dramatische muziek- ineenstortende wereld van ondergetekende*

Even nog wat plaatjes van waar we wel terecht kwamen hoor, anders wordt het zo'n akelig verhaal: 




Dus. Mijn allerlievelingste plekje om vakantie te vieren, bestond niet meer. Poef! Dat hakt er in hoor mensen. Maar goed, gelukkig is daar Sociale Media. Die bestaan niet alleen uit kattenfilmpjes of petities, maar ook gewoon uit hulpvaardige mensen die met alle liefde campingtips delen. En zo kwamen we in Picardië, bij atelier de la Charité  terecht. (Geertje bedankt, Geertje bedankt, Geertje, Geertje, Geertje bedankt!)

(Dat ging ook niet zonder slag of stoot trouwens. Eerst wilden we in Nederland even testen of die tent eigenlijk na 32 jaar nog wel waterdicht was, maar toen we de camping opreden, bleek ie vol. Toen dropen we af naar huis, verzonnen deze bestemming, stouwden de kinderen in de auto, belden voor de zekerheid toch maar even en... Vol. Maar toen gebeurde er een wondertje, we werden teruggebeld dat er een annulering was. Phiew!)




Deze plek, oh man! Die is me toch adembenemend mooi. Al bij het eerste verkenningsrondje vervielen we in diepe verliefdheid. Door het hoge gras liepen paadjes naar een allerliefst bibliotheekhuisje, (een glazen huisje met het mooiste uitzicht en een piepklein boekenkastje erin, voor instant Zen-ness) een heerlijke tent met een verkleedkist en een prachtig podium achter een trekker. Bonte avond was meteen aaaan, met een avondvullend programma van de freules. Dansjes, liedjes en modeshow. Serieus, waarom we de oudste freule ooit kleren uit een winkel hebben gegeven is me een raadsel. De jurk op bovenstaande foto maakte ze namelijk zelf. Van een lap stof. Ze vond er wel tien verschillende kledingstukken mee uit en was me toch een partij in haar nopjes!  



En wat doe je dan zoal op een fantastische camping? Eten natuurlijk. Met de hele camping  aan de in de houtoven gebakken pizza's door de campingeigenaren. Met koud bier en avondvullende goede gesprekken. Spelen bijvoorbeeld. Op de 'trampo' of in een vuurtorentent, pippowagen of in de schommelstoel met hun vrienden. En nou ja, af en toe een kip uit je bed jagen. Beter wordt het niet hoor, zo'n vakantie. Of toch wel? Nog twee zomerse OTN-avonturen te gaan! 

** Volgende keer in de serie 'Zomerse OTN-avonturen'; Hoe we zwemmen met waterslangen en maar liefst zes verregende stalletjes met trekkeronderdelen vinden op de vide grenier waar we anderhalf uur voor in de auto zitten. ** Dat wil je niet missen!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten