Pagina's

woensdag 5 juni 2013

Twee ponymeisjes
















































'Mamma, mag ik later helemaal alleen op ponykamp?'
'Ja, liefje, dat zou wel leuk zijn he? Alleen naar de boerderij...
En zullen wij over een paar jaartjes ook een keertje samen gaan rijden?'
'Ja, jij op een grote en ik op een kleine. Maar mamma,
dat hoeft niet straks. Ik kan nu al paardrijden.'

Daar op Vlieland, tijdens haar eerste echte rit op de rug van wandelpony Julia,
werd een ponymeisje geboren. Eentje met grenzeloos zelfvertrouwen.
En terecht, denk (vrees) ik.
Waar de handjes voor het opstijgen nog wat zenuwachtig in elkaar friemelden
zat de amazone even later fier rechtop te sturen.
Ze dreef aan, gaf Julia liefdevolle klopjes, wilde in draf, probeerde te staan en zitten
en kreeg er geen genoeg van.
Ademloos hing ze aan mijn lippen, bij alles wat ik uitlegde.
Nog net niet snikkend en grienend liep ik door bos en duin,
terwijl deze stiekeme moederdroom uitkwam.
Nooit eerder was naastlopen zoooooooo leuk!

3 opmerkingen:

  1. O geweldig. Lijkt me ook zo leuk als die van mij zelf kunnen rijden. Vorig jaar al wel eens een rondje op een pony, (ook Milou die toen 2 was) maar zooo goed al. Ik herken dat trotse gevoel dus heel goed.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. van Marianne dus, want ik zie nu dat dat er niet bij staat.

    BeantwoordenVerwijderen