Het was Sint Jan vorige week.
Dat schrijf ik heel stellig op, alsof ik er alles van weet.
Sint Jan.
Maar de waarheid is, dat ik geen enkel benul heb van wat die feestdag inhoudt.
Ik heb hem nog nooit gevierd.
Alleen er over gelezen.
Maar daar werd ik zo intens gelukkig van,
een feest met bloemenkransen, vuren, broodjes bakken, en zomerse taferelen,
dat ik ook een Sint Jan viering wil.
Alles met een Sint vind ik mooi, dus ik móet dit ook.
Vooral de plaatjes van kinderen met woeste bloemenkransen doen me verlangen
naar het moment dat Savine volgend jaar op school,
ook mee mag doen.
En toen ik op het immer mooie blog van Octavie (klik)
las hoe ik zo'n krans kon maken, (klik)
was ik niet meer te houden.
Ik struinde de bloemenperken en verwilderde speeltuinen af
(want waar in godsnaam vind je in deze keurige stadsstraten
mooi wild gras, lavendel en vrouwenmantel?!)
en kroonde de freules tot koninginnen van de zomer.
Dit geheel onvrijwillig natuurlijk,
want wie denkt dat kleine peuters genieten
van een prikkende graskroon op hun hoofd,
is gek.
De ondankbare krengen smeten
mijn huisvlijt resoluut op de grond.
Wacht maar, volgend jaar stuur ik die Sint Jan op ze af,
dan zullen ze wel anders piepen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten